Stoppen met Facebook, en starten met een blog op m’n website. Geen zin om Instagram of andere snelle digitale netwerken gebruiken. Ik word er doodziek van.. ben ik verslaafd of kost het gewoon iedereen zoveel tijd?
Intuïtief iets tekenen, dat is veel gezonder. Ik doe het even voor, dan kan je het ook ervaren:
Pak een stuk dik tekenpapier, een beetje ruw, zodat je er veel kleur op kwijt kan. Ik kies 40×40 cm, maar 20×20 cm is ook al groot genoeg.
Met een passer of een paar bordjes teken je er een of twee cirkels op waarbinnen je straks gaat kleuren.
Ga nu eerst even lekker zitten, al dan niet met een rustgevend muziekje en kopje thee. Het komend (half) uur is voor jou, laat je door niets of niemand storen…
Een fijne stoel en je voeten op de grond. Adem een paar keer goed door waarbij je (ongemak) uitblaast, hèhè… via de mond. Richt je aandacht naar binnen en laat alles wat in je opkomt er gewoon maar even zijn… zonder er speciaal aandacht aan te besteden. Kies dan, met je ogen gesloten, 8 of 10 kleuren potlood. Dat is het palet waarmee je gaat kleuren, over elkaar en door elkaar heen.
Je laat je leiden door je hand en je gaat kleuren zoals het komt. Het hoeft niet netjes, het hoeft niets te worden, het gaat gewoon, en jij volgt wat er gebeurt, je aandacht ontspannen bij wat er is: gevoelens, gedachten, beweging… krassend, krullend, en soms een greep naar een ander potlood. Je ziet iets verschijnen, misschien mooi of lelijk, en jij hoeft er niets aan te veranderen. Het gaat helemaal vanzelf… en verandert voortdurend. Mits jij er niet tussen zit met je goede bedoelingen en oordelen. Je mag je ogen best weer sluiten, dat helpt om zo nodig ‘uit de weg te gaan’ en het tekenproces aan zichzelf over te laten.
Misschien kan je -na even wennen- genieten van dat zelfstandige kleurproces, dat jou toeschouwer laat zijn, zodat het je kan verrassen en verbazen. “Kijk eens…” “Kijk nou dan!” Het wordt dit en dat en het lijkt nu wel op… zo zitten wij mensen in elkaar, zo zoeken onze ogen en ons brein naar betekenis, ter oriëntatie en houvast in onze wereld.
Laat die betekenis maar weer los, dat is een kunst, blijf je papier steeds draaien dan gaat dat gemakkelijker.
Krijg je nu al haast? Check even of je nog in het hier en nu bent.. rek je aandacht en bewustzijn nog even, iets langer, om het te oefenen. Stel ook je oordeel nog even uit. Kleur gewoon door-
“Ja maar- eigenlijk wil ik een andere kleur daar heb ik echt behoefte aan!”
Pak dan die kleur erbij, geef jezelf die kleur. En doe wat je ermee ‘moet’ doen, terwijl je helemaal niet weet wat hier allemaal plaatsvindt… vind je het nog spannend? Ik wel en ik heb echt heel erg behoefte aan roze!
… Want met roze heb ik ineens weer zin, en “kijk eens!” hoe mijn tekening verandert… ik wil nu de randjes ook mooi inkleuren, het gaat vanzelf… roze doet mij blijkbaar heel erg goed!
Dan lijkt het wel af… ik heb niet meer zoveel te doen. Ik ga meer kijken en zie stiekem toch twee ogen en een mond, kijkt best donker.. De cirkel lijkt op een bol en ik associeer het beeld met onze aarde. In dat geval moet er zwart omheen. “En goud, goud!” juicht een stem in mij.
Met oostindische inkt en goudpatina maak ik de tekening af. Het goud lijkt wel stof.. elfenstof, besluit ik, want ik duld geen vervuiling meer op mijn planeet.
Het is precies zoals het moet zijn.
Nu voel ik me blij en vol nieuwe energie.
aarde
mijn huis
donker is vastbesloten
overal is gouden licht
zelfhelend
